Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Γιώργος Τσίγκος & οι Μαύροι Κύκλοι - Β.Ο.Μ.Β.Α (2008)


Προσωπικά θεωρώ ότι μόνο και μόνο η προσπάθεια του συγκεκριμένου καλλιτέχνη να δημοσιεύσει άλλη μια φορά τα ονειρά του (όπως θα έλεγε ο ίδιος), είναι άξια συγχαρητηριών. Αυτό το λέω γιατί δυστυχώς πολύ λίγες από τις παλιές σταθερές αξίες στον χώρο αποτελούν κάτι παραπάνω από μία ρομαντική ανάμνηση. Αναλογιστείτε απλώς πόσες μπάντες που μεγαλούργησαν στα 90'ς (για να μην μιλήσω για παλιότερα) υπάρχουν ακόμα. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί τα μέλη τους να βρίσκονται διασκορπισμένα σε άλλα projects. Αυτό όμως είναι μία ξεχωριστή συζήτηση, η σύνδεση της οποίας με το θέμα μας έγκειται στο γεγονός ότι υπάρχουν εξαίρεσεις στον κανόνα, και μία από αυτές είναι ο Γιώργος Τσίγκος με τους Μαύρους Κύκλους του.

Μακριά από τα πάλαι ποτε αιμοδιψη βαμπιρ του χώρου (βλεπε EMI - περάσανε ήδη πάνω από 10 χρόνια), η ανεξάρτητη X-ART.ici records (η οποία για παράδειγμα έχει δώσει δείγματα γραφής πέρισυ με το EP των Deus Ex Machina) ανέλαβε να κυκλοφορήσει την ΒΟΜΒΑ, το 6ο άλμπουμ των Μαύρων Κύκλων.
Η σύνθεση του γκρουπ είναι ίδια με αυτή του προηγούμενου άλμπουμ τους “Tango Βατράχων”, δηλαδή πρόκειται στην ουσία για τον Γιώργο Τσίγκο μαζί με μέλη του γκρουπ “Εκτός Μάχης”, οι οποίοι πλαισιώνουν μια χαρά τον Γιώργο Τσίγκο.
Οι στίχοι του Γιώργου Τσίγκου δίνουν και πάλι το γνώριμο στίγμα τους, καθώς ακροβατούν μεταξύ καυστικών κοινωνικό-πολιτικών θεμάτων και την ποιητική του πλευρά. Χαρακτηριστικότατος είναι ο συνδυασμός αυτών των δύο διαστάσεων της στιχουργικής του Τσίγκου στο κομμάτι “Ερωτευμένα Παιδιά”:

[...]Φαντάσου γυμνούς αγγέλους με απλωμένα φτερά
να διαδηλώνουν κάνοντας έρωτα στους δρόμους
να ζωγραφίζουν τα γκρίζα σύννεφα με χρώματα ιριδικά
Αψηφώντας δικαστές, χρηματιστές και αστυνόμους[...]


Στη μουσική διάσταση του δίσκου τώρα, σε γενικές γραμμές την ΒΟΜΒΑ θα την περιέγραφα σαν μία πιο κατασταλλαγμένη εκδοχή του προηγούμενου άλμπουμ τους “Tango Βατράχων”. Ο δίσκος έχει μια ποικιλία στο στυλ του, καθώς υπάρχουν ταξιδιάρικοι ροκ ρυθμοί όπως στα κομμάτια “Στων Ονείρων Την Βεράντα”, “Ερωτευμένα Παιδιά” και “Κοιτάω”, αλλά και πιο άγριες καταστάσεις όπως το “Ρωτάς” και “Ξύπνα - Γύρνα” όπου οι ταχύτητες ανεβαίνουν και αγγίζουν τα όρια του metal/hardcore (heavy riffs και κοπάνημα, διπλοπέταλα κλπ). Eπίσης υπάρχουν και πιο ήρεμες στιγμές όπως η μπαλάντα “Φωνάζω Εσένα”. Συχνά είναι και τα πλήκτρα και η διακριτική χρήση μερικών ηλεκτρονικών samples που δένουν όμορφα. Γενικά το νέο άλμπουμ κυμαίνεται σε αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο, αν και μπορεί να μην φτάνει βέβαια την συνθετική πολυμορφία του “Πάνινες Κούκλες” ή την αμεσότητα του “Η Πόλη των Αθανάτων”. Όπως και να το κάνεις το line up είναι διαφορετικό βέβαια και ακολουθεί το δικό του στυλ, που τελικά κερδίζει το στοίχημα, καθώς πρόκειται ένα πολύ ικανοποιητικό αποτέλεσμα.

Θέλω να κάνω μία ειδική αναφορά στο τελευταίο κομμάτι του δίσκου με τίτλο “Τηλεθνοπορνοστάρ”. Εδώ λοιπόν έχουμε να κάνουμε - κατά κάποιον τρόπο - με την συνέχειά του “Τετραγωνισμένα Φύλλα”, καθώς πρόκειται για ένα 10λεπτο μανιφέστο, με τον Γιώργο Τσίγκο να δίνει μαθήματα στιχουργικής, και την μουσική να λειτουργεί συνοδευτικά στην αρχή και προς το τέλος να παίρνει αυτή τα ηνία. Το κομμάτι ξεκινά διαπραγματεύοντας τα σκουπίδια της τηλεόρασης, ενώ προοδευτικά αγγίζει πιο γενικούς προβληματισμους. Λίγα αποσπάσματα:

[...]Έγινε η ζωή το έφηβο σταριλίκι μιας πορνοταινίας επιβίωσης
Με πρωταγωνιστές ανήλικα προσοδοφόρα πλαδαρά
Παιδιά μιας τηλεκανίβαλης κοινωνίας
Προσκυνημένα σε ποπ σκυλοείδωλα
Που πασχίζουν να μοιάσουν στα προτυπά τους[...]

[...] τα αυγά των φιδιών της φασίζουσας έρπουσας κοινωνίας,
το προαιώνιο πολίτευμα εκλογοπλήσης εγκεφάλου
τις σχολές της βιομηχανοποιημένης παραπαιδείας
τα κρατικά εργοστάσια παραγωγής κοπροτρομολαγνείας
τις ιερές αγελάδες μεταλλαγμένου μητρικού γάλακτος [...]

[...] Σύριγγες στραφταλίζουν στα έρημα πάρκα
καπνίζοντας δάκρια παιδιών που βιαστήκανε οι ψυχές τους
Φυλλοροώντας τους σταυρούς που γράφουν τα ονόματα των φίλων μας
τους γλυκοφιλούμε σαν τους πιο μεγάλους έρωτες που δεν προλάβαμε να αγαπήσουμε
σαν τα πιο μεγάλα παιδικά μας όνειρα που ζητούν εκδίκηση για την χαμένη μας ευτυχία…


και άλλα ωραία που για να τα γράψω θα πρέπει να φάω πολύ ώρα καθώς οι στίχοι του κομματιού πιάνουν μία ολόκληρη σελίδα (με μικρή γραμματοσειρά) στο booklet του cd! Σε κάποια φάση ακούγεται ο στίχος

“..ιδανικά με ημερομηνία λήξης..”


που παραπέμπει σε ένα άλλο τεράστιο γκρουπ του παραλθόντος και προσωπικά το χάρηκα πολύ!!!

Επειδή πρόκειται για ανεξάρτητη παραγωγή, το συγκρότημα έβαλε λεφτά από την τσεπή του. Αν πάει καλά το cd, θα έχουμε την ευκαιρία να τους δούμε live ξανά. Έχω ήδη 4 χρόνια να τους δω από την τελευταία τους εμφάνιση και μου λείπουν αρκετά! Αν συμβαίνει το ίδιο και με εσάς, νομίζω ότι αξίζει να στηρίξετε την συγκεκριμένη προσπάθεια, καθώς μπορείτε να παραγγείλετε το cd στέλνοντας ένα e mail στο tsigos@artemis-studios.net (μαζί με έξοδα αποστολής, συνολικά θα σας κοστίσει 15 ευρώ) ή περνώντας μια βόλτα από κάποιο δισκάδικο.

ΥΓ: Μιας και το έβαλα στο youtube, το βάζω και εδώ:



πρόκειται για ένα βίντεο που έφτιαξα για το κομμάτι Τηλεθνοπορνοστάρ.

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

Μία σύντομη αναδρομή στην πορεία του Κώστα Ποθουλάκη


Χθες με πληροφόρησε η Ελένη να ανοίξω το χαζόκουτο και να δω την εκπομπή Πρωταγωνιστές όπου θα είχε ένα αφιέρωμα στους "μεγάλους έλληνες ρόκερς" που δεν βρίσκονται πλέον κοντά μας. Έτσι παρακολούθησα το αρκετά ενδιαφέρον και σύντομο αφιέρωμα στους Σιδηρόπουλο, Άσιμο και Γώγου. Μετά από αυτό λοιπόν, κάθησα και σκέφτηκα ότι καλό θα ήταν να θυμόμαστε και κάποιους άλλους, λιγότερο γνωστούς πλήν όμως εξίσου σημαντικούς καλλιτέχνες. Σίγουρα ένας από αυτούς ήταν ο Κώστας Ποθουλάκης. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.


Τέλος της δεκαετίας του 70 και στην εποχή εκείνη η ανεξάρτητη σκηνή δεν υπήρχε καν ούτε σαν έννοια στην Ελλάδα. Παρόλα αυτα είχαν δημιουργηθει δυο-τρία γκρουπς που επίχειρησαν να ξεφύγουν από τα στεγανά της "παλαιοροκάδικης" Ελλάδας, όπως οι Κουμπότρυπες ΑΕ και οι Παρθενογέννεσις. Στους πρώτους ανήκει μία από τις πρώτες καταγραφές punk μουσικής στην Ελλάδα. Δυστυχώς οι δεύτεροι δεν μας αφήσαν κάποια επίσημη ηχόγραφηση, αλλά παρόλα αυτά ήταν το πρώτο γκρουπ που τόλμησε (και το πλήρωσε) να παίξει new wave στην χώρα μας. Κιθαρίστας των Παρθενογενεσις ήταν ο Κώστας Ποθουλάκης. Οι πρώτες τους συναυλίες συνοδεύονται από πόλεμο μεταξύ των κλασσικοροκάδων και των εμφανώς λίγοτερων οπαδών του νέου ήχου. Το χειμώνα που σκότωσαν τον Λένον αυτοί βγήκαν προκλητικά σε live στο Σπόρτινγκ με λευκά περιβραχιόνια πένθους. Μπουνιές - καρέκλες - χλευασμός κλπ δεν κατάφεραν να κάμψουν το φρόνημα της μπάντας βεβαια. Αυτοί συνέχιζαν να διασκευαζουν πανκ το house of the rising sun προκαλώντας ίσως το αγνό ροκ συναίσθημα ης εποχής. Οι Παρθενογένεσις διαλύονται χωρίς να μας αφήσουν κάτι επίσημα ηχογραφημένο. To μόνο που έχει σωθεί (από όσο γνωρίζω) είναι μία πρόβα, από την οποία έχουν ανέβει δύο κομμάτια στο youtube (house of the rising sun και το δικό τους κομμάτι Feelings, όσοι ενδιαφέρονται ας τσεκάρουν το κανάλι του s3spunk.). Παρόλαυτά, την αποστολή τους την είχαν επιτύχει. Ο σπόρος είχε ήδη γεννηθεί κ αργότερα τα μέλη του ιστορικού γκρουπ θα διασπαρθούν σε μερικές από τις καλύτερες εγχώριες μπάντες του new wave στα 80'ς. Άλλοι δημιουργούν τους Scoriα και τους Slow Motion, άλλοι τους Forward Music Quintet, και ο Κώστας Ποθουλάκης μόλις έχει αρχίσει την δική του πορεία.



Αρχές του 81 δημιουργεί, μαζί με την Άντα Λαμπάρα, ίσως το σημαντικότερο ξενόγλωσσο γκρουπ των 80'ς, τους Villa 21. Η πρώτη τους εμφανίση έγινε στις 11 Νοεμβρίου '82 στο κλαμπ "Σοφίτα". H μουσική τους είναι ένα κράμα punk - new wave. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί το ομώνυμο τους EP από την νεοσύστατη τότε - κ θρυλική εταιρία αργότερα - "Creep Records". Το πρώτο τους άλμπουμ "Ghost On The Move" την επόμενη χρονιά θεωρείται αξεπέραστο. Σε κομμάτια όπως το Annie's Animal θα συναντήσετε την μουσικη ιδιοφύια του Ποθουλάκη, φανταστείτε τους Bauhaus στις πιο αλλόκοτες και απόκοσμες στιγμές τους να συναντάνε τους Stooges και ίσως πάρετε μία ιδέα για το μοναδικό άκουσμα των Villa 21. Όλα αυτά δεν ξεφεύγουν της προσοχής του Jello Biafra (Dead Kennedys) και τους προσκαλεί να συμμετάσχουν στην κασετοσυλλογή "World Class Punk" της αμερικάνικης εταιρίας "Roir" με το τραγούδι “Too Much Nothing”. Την επόμενη χρονιά, οι Villa 21 ανοίγουν την συναυλία των Bad Seeds στην Ελλάδα. Στα επόμενα άλμπουμς η μπάντα προοδευτικά στρεφεται σε πιο garage-ψυχεδελικούς ρυθμούς παραμένοντας όμως σε εξαιρετικά επίπεδα έμπνευσης. Το “Electric Poison” θεωρείται η πιο ώριμη δουλεία του γκρουπ και έφτασε μέχρι το νούμερο 6 του ανεξάρτητου top στην Αυστραλία, με Χιτ το κομμάτι “Future Survivors” το οποίο μου θυμίζει αρκετά τους Hawkwind. Συνολικά οι Villa 21 κυκλοφόρησαν 4 EP's, 3 LP's ενώ συμμετείχαν σε αρκετές εγχώριες αλλά και διεθνείς (όπως αναφέρθηκε πριν) συλλογές. Αξιοσημείωτες είναι και οι διασκευές τους σε κλασσικά κομμάτια όπως το I Wanna Be Your Dog και το εξαίσιο medley των Hey hey, my my/Set The Controls For The Heart Of The Sun, όπου φανέρωναν το ευρύ φάσμα επιρροών της συγκεκριμένης μπάντας.


Παράλληλα με την δραστηριότητα του με τους Villa 21, ο Ποθουλάκης ιδρύει στις αρχές της δεκαετίας του '80 τους Reporters. Η πρώτη τους κυκλοφορία ήρθε το '82, aπό την Creep Records,στην μορφή ενός 7" single, που άφησε πολύ καλές εντυπώσεις στο κοινό. Την επόμενη χρονιά, κυκλοφόρησε το μοναδικό τους album, από την ίδια εταιρία, με τον τίτλο "Bare Hands". Προσωπικά, θεωρώ τον συγκεκριμένο δίσκο ως μία από τις αγαπημένες δουλειές των 80'ς. Μεγάλο ατού των Reporters είναι τα απίστευτα πλήκτρα, καθώς και η μοναδική φωνή του Ποθουλάκη. Μετά τη διαλύση τους ο Ποθουλάκης συμμετέχει στους HeadQuake, αλλά δυστυχώς δεν έχω καταφέρει να βρω κάτι από αυτούς, κ γενικά είναι πολύ λιγοστές οι πληροφορίες για το συγκεκριμένο γκρουπ.
Το '93 ο Ποθουλάκης σκοτώνεται σε τροχαίο στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης. Την ίδια χρονιά διοργανώνεται συναυλία από τους HeadQuake και τους Nonmandol (το συγκρότημα που έφτιαξε η Άντα Λαμπάρα) στο πεδίο του 'Αρεως στη μνήμη του Κώστα Ποθουλάκη με τη συμμέτοχη πόλλων συγκροτημάτων.


Κλείνοντας, θεωρώ ότι ο Κ Ποθουλάκης είναι μία απο τις σημαντικότερες μορφές στα 80'ς στον χώρο στην Ελλάδα. Είναι ο άνθρωπος που μαζί με μερικούς άλλους, αν δεν αλλάξανε την νοοτροπία του έλληνα ακροατή σίγουρα όμως θέσανε μία εναλλακτική πρόταση, από το κλασσικό ροκ σε πιο σκοτεινά και περιέργα ακούσματα. Και βέβαια είναι από αυτούς που δεν θα δείτε να αναφέρουν δυστυχώς σε κανένα αφιέρωμα για τους μεγάλους έλληνες ροκάδες. Εϊναι καλύτερα ίσως έτσι, γιατί μπορεί να είναι σωστό αυτό που λένε μερικοί: κάτι έχει περισσότερο νόημα και αξία όταν βρίσκεται στο περιθώριο, παρά όταν γίνεται έρμαιο του "πουλήστε τα όλα να γίνουν προϊοντα μαζικής κατανάλωσης και υστερίας", όπως θα λέγανε κάποιοι άλλοι ήρωες των 80's.

Όλα τα παραπάνω τα έγραψα συνδυάζοντας πληροφορίες από διάφορα sites/blogs (όπως το anexartisi.gr, tape-recorder, tribe4mian.wordpress.com, ypocoultoura.gr, μουσική κιβωτός, parakmi κλπ) με την δικιά μου οπτική - προϊόν της "γνωριμίας" μου με την μουσική του Ποθουλάκη. Τυχόν υποδείξεις για παραλείψεις ή/και διορθώσεις είναι πάντα ευπρόσδεκτες, καθώς ήμουν πολύ μικρός (δυστυχώς) για να παρακολουθώ την σκηνή την εποχή εκείνη.

Κυριακή 24 Αυγούστου 2008

Film Noir - Never Ending Dream (1986)


Οι Film Noir δημιουργήθηκαν στην Αθήνα το 1985. Τα μέλη του γκρουπ ήταν οι: Κώστας Σώκιαλης (φωνή, κιθάρα, πλήκτρα), Μαρία Λουκάκη (φωνή), Κυριάκος Κότι (φωνή, μπάσο), Βασίλης Νάκης (πλήκτρα), S. Adams (τύμπανα). Η πρώτη τους δουλειά κυκλοφόρησε το 1986 από την Wipe Out το 1986. Μεγάλο ατού του "Never ending dream" είναι τα φωνητικά της Μαρίας Λουκάκη. Η μουσική μπορεί να περιγραφεί ως new wave. Κυκλοφόρησαν ένα ακόμα LP το 1990 χωρίς όμως την Μαρία στα φωνητικά, που ήταν αρκετά διαφορετικό σε σχέση με το ντεμπούτο τους. Μιας και είναι εξαντλημένες και οι δύο τους κυκλοφορίες είπα να ανεβάσω την πρώτη τους εδώ, ενώ το δεύτερο άλμπουμ μπορείτε να το βρείτε εδώ.
How can anyone know me, when I don't even know myself?


Δυστυχώς, η Μαρία Λουκάκη έφυγε για πάντα από κοντά μας το 1996. Κάποιες παραπάνω πληροφορίες βρήκα στο site www.countess.gr/parakmi και τις παραθέτω αυτούσιες: Ο Κώστας Σώκαλης υπήρξε μέλος των Keep cool. O Kυριάκος Κότι ήταν μέλος των Δαda data (πειραματικό ποπ σχήμα της δεκ' 90), Kitchenware orchestra (πειραματικό ποπ σχήμα της δεκ' 90), Raw και έχει κυκλοφορήσει ένα maxi single με τίτλο "Θέρος/Blue/Αργοναύτες" (1994) απο την Fm records.Έχει επίσης συμμετάσχει στις συλλογές "Random relations I" (1992), και "Crash" (1993) απο την Elfish records. Τέλος, έχει συνεργαστεί ως ηχολήπτης με τους Stereo nova, Flowers of romance, Αίμα και Sound device.

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2008

Κλασσικές ελληνόφωνες ανεξάρτητες μπάντες

Κάποια στιγμή είχα φτιάξει τα παρακάτω δύο βίντεο που ανέβασα στο youtube και συγκεντρώνουν κάποιες αγαπημένες μπάντες του ελληνόφωνου χώρου. Βέβαια έχω αφήσει πάρα πολλές μπάντες εκτός και για αυτό ίσως να το συνεχισω κάποια στιγμή στο μέλλον. Προς το παρόν θυμηθείτε κάποιες κορυφαίες (κατ' εμέ) στιγμές του χώρου.





1. Αδίεξοδο - 38 χιλιοστά
2. Aνάσα Στάχτη - Kαταδίκη
3. Anti - Εκπαιδευτικός παροξυσμός
4. Αντίδραση - Nέα Ελπίδα
5. Αρνάκια - Kανείς δεν μπορεί
6. Γενιά του Χάους - Mαύρο, το Χρώμα της Στέρησης
7. Γ. Τσίγκος κ οι Μαύροι Κύκλοι - Χαοτική πόλη
8. Γκούλαγκ - Αυλή των θεαμάτων
9. Εν Πλώ - Xωρίς Κανόνα
10. Έρεβος - Φράσεις
11. Ex Humans - Μείνε Μακριά
12. Λευκή Συμφωνία - Ποιος θα διώξει μακριά την θλίψη
13. Metro Decay - Κειμήλια




1. The Stress - 1984 (παρά κάτι)
2. Ναυτία - Κοινωνία Κωφαλάλων
3. Πίσσα και Πούπουλα - 2 δευτερόλεπτα
4. Panx Romana - Kλόουν
5. Στίγμα 90 - Φεύγω, γεια
6. Χωρίς Περιδέραιο - 48 Σιωπές
7. Morel - Δίπλα σε πέταγμα πουλιών
8. Χαοτική Διάσταση - Όλοι μας φταίμε
9. Λήτης - Πλατεία Εξαρχείων
10. Κουμπότρυπες Α.Ε - Σύμβολα
11. Ωχρά Σπειροχαίτη - Μπαλάντα για μια λυπημένη χώρα
12. Χαοτικό Τέλος - Μπροστά στην παράνοια
13. Μωρά στη Φωτιά - Μανιφέστο

Hammer Holocaust - Vol. 1 (Winter 1995)

Που και πού θα ανεβάζω μερικές κυκλοφορίες όπου ο χαρακτήρας του θα είναι καθαρά για προώθηση των συγκροτημάτων και δεν θα πρόκειται για επίσημες κυκλοφορίες. Η συλλογή με αγγλόφωνα (οκ τα ελληνόφωνα είναι η αδύναμία μου, αλλά δεν πειράζει) ελληνικά γκρουπς που είχε κυκλοφορήσει το περιοδικό metal hammer πριν 13 χρόνια είναι μία από αυτές.



Πρόκειται για μία συλλογή που καλύπτει ένα μεγάλο φάσμα της μουσικής: από garage / punk μέχρι και black metal. Tα συγκροτήματα που συμμετείχαν είναι:

Rotting Christ - Snowing Still. Ίσως το πιο γνωστό metal συγκρότημα της Ελλάδας συμμετέχει με μία demo version του ομώνυμου κομματιού που θα συμπεριληφθεί στον τρίτο του δίσκο μετά από ένα χρόνο.

Sound Of Silence - Wasting Soul. Progressive διαθεσεις με αρκετά ορχηστρικά σημεία στο κομμάτι που κυκλοφορεί μετά από αρκετά χρόνια στον δίσκο Spiritual Journey (2003) των Αθηναίων metallers.

Into The Abyss - On the run (The batcave version). Ελληνογερμανική μπάντα όπου κινείται στον χώρο του gothic με αρκετά folk στοιχεία. Ιδιαίτερα προσωπικός ήχος που συνδυαζει την ατμόσφαιρα και μελωδία με δυνατούς ψυχεδελικούς ρυθμούς.

Red Mist - Morning. Θυμάμαι ότι το περιοδικό τους είχε χαρακτηρίσει τότε σαν τους Έλληνες Nirvana, ή κάτι τέτοιο, και όχι άδικα. 90'ς ροκ που φλερτάρει με το garage punk.

Sarcastic Terror - Infernal Hatred. Δεν γνωρίζω τίποτα περαιτέρω για αυτούς εδώ, πέραν αυτού του κομματιού. Ατμοσφαιρικό death / doom.

En-Garde - Kid's. Gothic metal με γυναικεία οπερατικά φωνητικά. Υπέροχο κομμάτι. Υπάρχει στον δίσκο τους Forgotten Memories του 2003.

Necromantia - Spiritforms Of The Necromancer. Ένα από τα καλύτερα κομμάτια των blacksters, αρκετά κοντά στο ύφος του Scarlet Evil Witching Black που κυκλοφόρησε τότε. Το κομμάτι αυτό βρίσκεται στο EP Ancient Pride που κυκλοφόρησε αρκετά χρόνια μετά.

Fatal Morgana - Close At Hand. To συγκρότημα αυτό παρέδιδε μαθήματα progressive metal. Απλά ακούστε τον ντράμμερ. Δυστυχώς δεν κυκλοφορήσανε κάποιον ολοκληρωμένο δίσκο από όσο ξέρω. Από τις τάξεις τους περάσε και ο Bob Katsionis.

The Flowers Of Romance - 20th Century Junk. Από τα καλύτερα συγκροτήματα της Ελλάδας, σε ένα κομμάτι περισσότερο ροκ και αλήτικο από ότι μας είχανε συνηθίσει. Το κομμάτι βρίσκεται στο single Channel Z.

Η-Quake - Fix. Άλλο ένα άγνωστο γκρουπ με μία απίστευτη κομματάρα. Φανταστείτε κάτι ανάμεσα σε Motorhead και Rage Against The Machine με μία post punk υφή ή κάτι τέτοιο. Φρέσκος ήχος και περιέργα φωνητικά που μπορεί να ξενίσουν κάποιους, αλλά δώστε μερικές ακροάσεις.


Άντε και καλή ακρόαση. Download Hammer Holocaust 1.

Τρίτη 15 Ιουλίου 2008

Αντί προλόγου

Όταν βαριέμαι θα γράφω τίποτα εδώ για να περνάει η ώρα. Σίγουρα για να διαβάζει κάποιος άλλος τις αναρτήσεις μου θα πρέπει να βαριέται περισσότερο από μένα. Όπως το βλέπω, μάλλον θα ποστάρω διάφορα σχετικά με μουσικές που μου αρέσουν, αλλά χωρίς να παίρνω και όρκο για αυτό.

Η underground ελληνική σκηνή είναι μία από αυτές. Η γενιά μου ήταν από εκείνες που πρόλαβε τις κασσέτες και στις αρχές των 90's τριγύρναγαν ακόμα από χέρι σε χέρι ιστορικές συλλογές όπως η Διατάραξη Κοινής Ησυχίας και η Συνταγή Αντί Θανάτου που είχαν κυκλοφορήσει το 1984 και 1986 αντίστοιχα. Έτσι ήδη από τις πρώτες επαφές με την μουσική είχαμε γνωρίσει γκρουπς όπως η Γενιά του Χάους, The Stress, Ex Humans, Panx Romana αλλά και τα πιο πειραματικά και περιέργα σχήματα των Anti, Κουμπότρυπες ΑΕ, Clown, Scoria κλπ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ που τα μπινελίκια από το live στο Αγρίνιο των Γενιά του Χάους και Αδιέξοδο είχαν γίνει ατάκες - ακόμα και σε άσχετες με το σπορ - παρεές. Δεν θα ξεχάσω ποτέ που κατά τις καλοκαιρινές διακοπές μας στο χωριό όλη η παρέα ήξερε απέξω τους στίχους από το Στίγμα. Από την άλλη, εκείνο τον καιρό είχε κυκλοφορήσει και το Worlds Apart των Deus Ex Machina και δεν πρέπει να υπήρχε τοίχος στο σχολείο μου που να μην είχα γράψει τους στίχους του Execute. Επί πλεον, εμφανίζονται δύο ακόμα συλλογές που έρχονται να υποστηρίξουν την ύπαρξη και μοναδικότητα αυτής της σκηνής. Η πρώτη ήταν Το Μαγικό Βοτάνι (1994) της Wipe Out Records όπου κυρίως αποτελούταν από νέα γκρουπς του χώρου. Κάπως ετσί λοιπόν γνωρίσαμε τον Παλιάτσο από τον Γιώργο Τσίγκο και Μαύρους Κύκλους, γίναμε έτοιμοι όπως μας λέγανε τα Αρνάκια και κοιτάζαμε πίσω στις μέρες που η Λευκή Συμφωνία έβγαζε τα αριστουργήματά της. Μετά από ένα χρόνο κυκλοφορέι η συλλογή Return Of The Creeps (1995) ένα δωράκι που έκανε σε όλους εμάς η FM Records που ανέλαβε την διανομή. Πρόκειται για τα singles που βγήκαν από την θρυλική εταιρία των 80'ς Creep Records. Εκεί μπερδευτήκαμε και συνάμα ενθουσιαστήκαμε ακόμα πιο πολύ καθώς δεν είχαμε συνηθίσει στην μελαγχολία που εκπέμπανε οι Metro Decay ή οι Art Of Parties ενώ από την άλλη τα ψυχωτικά ντελίρια των Yell-O-Yell αποτελούσαν κάτι εντελώς πρωτόγνωρο. Κάπως έτσι ήρθαμε σε πρώτη επαφή με την σκηνή που είχε μεγαλουργήσει 10 χρόνια πριν, αλλά και συνέχιζε να το παλεύει μέχρι τότε.

Μία πρώτη επαφή που σταδιακά εξελίχθηκε σε μία δυνατή σχέση, αφήνοντας τους άλλους, τους σνομπ, να αγνοούν επιδεικτικά τα μουσικά διαμάντια της χώρας τους. Κάτι που περιέγραψε με δυο λόγια ο Θ. Ηλιακόπουλος των Γενιά του Χάους σε μία παλιά συνέντευξή του:

[...]υπάρχει συγκεκριμένο πρόβλημα, υπάρχει σνομπισμός. Ο κόσμος σνομπάρει το ελληνικό συγκρότημα. Τους θεωρούνε δικούς μας... είναι οι "δικοί μας" ας πούμε που θα παίξουνε. Και ο έλληνας ακροατής δεν θα πάει να πληρώσει 500 δρχ να δει το ελληνικό συγκρότημα που μπορεί κ να αξίζει περισσότερο απο κάποια ξένα συγκροτήματα που έρχονται[...].

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους αυτούς το παρακάτω τετράστιχο των Α-στερητικό, από την πρόσφατη διασκευή τους σε ένα ποιήμα του Καβάφη:

με ηχητικά εφέ με laser και με φώτα, μια υπέροχη θα στήσω συναυλία, θα ξεγελάμε των ακροατών τα ώτα με την πιο σύγχρονη τεχνολογία

Αλλά δεν πειράζει, ίσως μερικά πράγματα να έχουν περισσότερο νόημα όταν είναι στο περιθώριο. Όπως θα λέγανε και οι Flowers Of Romance "Ι'm always here when you think I'm not" στο κομμάτι τους 20th Century Junk. Cheers!