Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Destructive Aggression




Πρόκειται για ένα thrash metal συγκρότημα από την Θεσσαλονίκη. Τους "ξέθαψα" μίας και κουτούλησα σε αυτή την ανάρτηση και σκέφτηκα να γράψω λίγα λόγια και να ανεβάσω τα κανονικά εξώφυλλα των 2 demo τους. Όσοι είχαν ασχοληθεί με την εγχώρια σκηνή στο συγκεκριμένο είδος εκείνη την εποχή ίσως να τους θυμούνται καθώς είχαν κάνει κάποια αίσθηση στον underground χώρο με το The Darkest Truth του 1996 και το Sacred Path Of Hate του 1997. Μάλιστα είχαν δώσει και μία μικρή συνεντευξη την ίδια περίοδο στο περιοδικό Metal Hammer.


Αν και η ζωή του εν λόγω συγκροτήματος κράτησε ελάχιστα χρόνια, οι δύο συγκεκριμένες δουλειές ήταν αρκετά αξιόλογες. Με επιρροές από μπάντες όπως Kreator, Slayer, Sodom και Sacred Reich, δώσανε το δικό τους δείγμα γραφής ακροβατώντας επιδέξια μεταξύ των δύο σχολών (Γερμανικής και Αμερικάνικης) του συγκεκριμένου είδους. Στα τραγούδια τους θα βρείτε αρκετά mid tempo σημεία που πλαισιώνουν όμορφα τις πιο γρήγορες στιγμές. Το γεγονός ότι το εισαγωγικό riff του "Immortal Blasphemer" θυμίζει το "Χαμένοι Ποιητές" των Μαύρων Κύκλων μάλλον αποτελεί καθαρή σύμπτωση.



Στο πρώτο demo ξεκίνησαν ως τριάδα, με το μπάσσο ηχογραφημένο από τους δύο κιθαρίστες. Στο δεύτερο, η σύνθεση γίνεται τετραμελής καθώς επιστρατεύεται ο Νίκος στο μπάσσο. Αξιοσημείωτη είναι η βελτιώση της τεχνικής τους (του drummer κυρίως) κατά το δεύτερο demo. Δυστυχώς μετά από το Sacred Path Of Hate δεν μαθεύτηκε κανένα νέο τους. Μπορείτε να κατεβάσετε τα δύο demo των DA από την αναφερθείσα ανάρτηση του blog "greek-heavy-metal", ενώ εδώ μπορείτε να βρείτε τα εξώφυλλα με τους στίχους και φωτογραφίες.

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Συνέντευξη Last Drive, Νοέμβρης 1990

Η παρακάτω συνεντευξη δόθηκε στο περιοδικό Metal Hammer & Heavy Metal και συγκεκριμένα στον Χάρη Καραολίδη, λίγο μετά την κυκλοφορία του Blood Nirvana. Χωρίζεται σε δύο διαφορετικά μέρη, όπως θα καταλάβετε.



Ας μιλήσουμε σοβαρά. Υπάρχει ένα ελληνικό rock συγκρότημα, που μόνο του έχει καταφέρει περισσότερα απ' ότι όλα τα ελληνικά heavy metal συγκροτήματα μαζί: 3 άλμπουμ, 2 ΕPs, συμμετοχές σε Αμερικάνικες και Ευρωπαϊκές συλλογές με underground group, πετυχημένες περιοδείες στην Ευρώπη, συμμετοχές σε μεγάλα φεστιβάλ του εσωτερικού, σχεδόν μια δεκαετία ζωής... Μιλάμε φυσικά για τους Last Drive. Αφορμή για αυτή τη συνέντευξη στάθηκε η κυκλοφορία σε μερικές μέρες του "Blood Nirvana", του σκληρότερου άλμπουμ τους μέχρι σήμερα - και το γεγονός ότι σε συναυλίες τώρα τελευταία, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, συγκεντρώνονται όλο και περισσότερα παιδιά που ακούνε metal, κάνοντας μάλιστα αισθητή την παρουσία τους με headbanging και stagediving.


Σκοπεύετε να ξαναπεριοδεύσετε στο εξωτερικό;
Το γενάρη ή το φλεβάρη του 1991, δεν είμαστε ακόμη σίγουροι, θα φύγουμε έξω για να κάνουμε μία περιοδεία στην Ευρώπη, που θα συμπέσει με την κυκλοφορία του δίσκου μας εκεί. Δηλαδή θέλουμε να είμαστε στην κάθε χώρα όταν θα κυκλοφορήσει εκεί το "Blood Nirvana". Όπως και στην προηγούμενη περιοδεία, στην κάθε χώρα θα εμφανιζόμαστε μαζί με κάποια τοπικά συγκροτήματα. Θα παίξουμε και σε κάποια φεστιβάλ.

Θα κάνετε κάποιες συναυλίες το χειμώνα στην Ελλάδα;
Μια-δυο βραδιές στο Ρόδον, σύντομα θα ανακοινωθούν οι ημερομηνίες, τα Χριστούγεννα σίγουρα θα παίξουμε στην Αθήνα σε κάμποσα κλαμπ, με μια πανυγηρική συναυλία, όπως κάθε χρόνο στις 30 Δεκεμβρη. Από μέσα Νοέμβρη και μετά θα είμαστε στην επαρχία.

Στις συναυλίες τώρα τελευταία εμφανίζονται ανάμεσα στο κοινό πολλά παιδιά που ακούνε metal, έτσι δεν είναι;
Στις συναυλίες μας μπορείς να βρεις που ακούν ο,τιδήποτε, και αυτό μας αρέσει. Μπορείς να βρεις παιδιά που ακούνε metal, παιδιά που ακούνε ανεξάρτητα, παιδιά γενικώς (γέλια). Πάντως οι fans του metal συνήθως είναι πιο εκδηλωτικοί και ξέρουν να βγάζουν με το σώμα τους αυτό που αισθάνονται, τους βλέπουμε πιο πολύ.


Πώς εξηγήτε το γεγονός ότι έρχονται αυτά τα παιδιά στις συναυλίες σας, αφού εσείς δεν παίζετε metal;
Έχουν ανοιχτά μυαλά, δεν τους αρέσει να βάζουν παρωπίδες.

Πιστεύουμε πώς αυτό έχει να κάνει με το ένστικτο. Όσα ζωώδη ένστικτα υπάρχουν στην μουσική μας, άλλα τόσα υπάρχουν και στα παιδιά που είναι από κάτω.


Τι γνώμη έχετε για το metal και το thrash σαν μουσικά κινήματα;
Δεν έχουμε γνώμη για μουσικά κινήματα. Έχουμε γνώμη για συγκροτήματα. Υπάρχουν κάποια γκρουπ από το metal που μας αρέσουν πολύ, όπως υπάρχουν και γκρουπ από rockabilly, όπως γκρουπ από το garage, από κάθε μουσικό είδος. Είμαστε ανοικτοί σε όλα, ακούμε ό,τι θέλουμε και κρατάμε τα στοιχεία που μας κάνουν μέσα από αυτά.

Μέσα από το metal πάντως βγαίνει η καινούρια μουσική για τα 90'ς. Όχι αυτό καθεαυτό, αλλά μέσα από αυτό βγαίνει η νέα μουσική, η οποία ακόμα διαπλάθεται.

Στη δεκαετία του 80 από κάποιο σημείο και μετά, αν ήθελες να ακούς rock μέσα από το metal βγαίναν πράγματα που σ' έκαναν να ακούς rock. Και αυτό έχει να κάνει με το ότι το metal πάντα ήταν λαϊκή μουσική. Από αυτή την άποψη ίσως υπάρχει η σχέση με το rock.


Όλοι ξέρουμε την κατάσταση της rock σκηνής στην Ελλάδα. Έχετε σκεφτεί να εγκατασταθείτε αλλού;
Ναι. Κατά την γνώμη μας ήταν ανάγκη να φύσουμε, αλλά κολλήσαμε. Σήμερα πάντως έχουμε την δυνατότητα να μένουμε εδώ και ταξιδεύουμε τακτικά. Κάποια στιγμή όμως είναι καλύτερα να φεύγεις έξω, για να σπρώξεις τον δίσκο σου. Πάντως ότι οι συνθήκες έξω είναι πολύ καλύτερες, είναι δεδομένο.


Πού θα προτιμούσατε να ζείτε για να προωθήσετε την δουλειά σας;
Υπήρχε μια ιδέα για Αγγλία, και υπάρχει ακόμα γιατί ο δίσκος θα κυκλοφορήσει εκεί. Η Αγγλική εταιρία μάλιστα θέλει να πάμε στην Αγγλία για κάποιο διάστημα. Πάντως όλα παίζονται ακόμα.

Ένα ωραίο απόγευμα λοιπόν βρέθηκα σ' ένα υπόγειο στούντιο των Εξαρχείων, όπου κάνει πρόβες το συγκρότημα και άρχισα να καταλαβαίνω τι σημαίνει Last Drive: Ακόμα και στην πρόβα, η μουσική τους ξεχειλίζει από δύναμη, ενέργεια και ένταση. Παίζουν εκκωφαντικά δυνατά "για να έχουμε το kick" όπως χαρακτηριστικά λέει ο Αλέξης, μπασίστας και τραγουδιστής του γκρουπ. Στη συζήτηση που ακολούθησε συμμετείχαν και οι δυο κιθαρίστες, ο Γιώργος και ο Πάνος, ενώ ο ντραμμερ Χρήστος έπρεπε να φύγει. Μιλήσαμε για την δουλειά τους, για το Ελληνικό κοινό, για το heavy metal. Ιδού λοιπόν οι Last Drive.

Λοιπόν παιδιά, τι διαφορές έχει το Blood Nirvana από τις προηγούμενες δουλειές σας;
Για πρώτη φορά κάναμε μια οργανωμένη παραγωγή (σ.σ. παραγωγός είναι ο Paul Cutler, γνωστός από τις συνεργασίες του με γκρουπ όπως οι Dream Syndicate, Green On Red και οι Naked Prey), για πρώτη φορά είχαμε κάποιες συγκεκριμένες γραμμές στο μυαλό μας, μια βασική ιδέα και πιστεύουμε πώς έγινε μια δουλειά που θα μείνει. Είναι κάτι υπολογίσιμο και καταστροφικό. Αμετάκλητα καταστροφικό.

Ποιές είναι οι επιρροές σας;
Όταν μιλάς για τις επιρροές σου, ουσιαστικά μιλάς για την μουσική σου. Αυτό που κάνουμε εμείς τώρα είναι σαν καταλύτης. Δεχόμαστε επιρροές από διάφορα στιλ, διάφορα μουσικά είδη, και όσο λιγότερο συγκεκριμένες είναι αυτές μέσα στα κομμάτια μας, τόσο καλύτερο είναι αυτό για μας. Γιατί τόσο περισσότερο είναι το αποτέλεσμα Last Drive.


Πώς θα χαρακτηρίζετε την μουσική των Last Drive;
Ηλεκτρική.

Στιχουργικά σε τι αναφέρονται οι στίχοι του Blood Nirvana;
Aίμα!

Στιχουργικά οι δίσκοι μας δεν διαφέρουν μεταξύ τους, αλλάζει ο τρόπος με τους οποίους τους παρουσιάζουμε.

Άμα ζεις σε μια πόλη όπως η Αθήνα, όλα είναι πιθανά. Το περιβάλλον στο οποίο ζεις, είτε λέγεται Αθήνα, είτε λέγεται Μιλάνο, είτε λέγεται Ντιτροϊτ, σου τρώει τις σάρκες.

Οπότε πρέπει να φας και εσύ τις δικές του. Αυτή την ενέργεια που μαζεύεις, τη βγάζεις μέσα από το συγκρότημα, τους στίχους...


Μέχρι σήμερα είχατε μια αξιοσημείωτη επιτυχία στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στη Γερμανία. Με το Blood Nirvana στοχεύετε περισσότερο στην ελληνική ή στην ξένη αγορά;
Δεν σκεφτόμαστε έτσι. Βγάζουμε έναν δίσκο όπου δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας, όπως και στις συναυλίες, και από εκεί και πέρα το θέμα της αγοράς απασχολεί άλλους ανθρώπους.


Τί προβλέπετε για το μέλλον της ελληνικής rock σκηνής γενικότερα;
Πρέπει να κουνηθεί. Όλοι λένε κάτι πρέπει να γίνει, και τελικά δεν γίνεται τίποτα.

Ποιός φταίει για αυτό, τα γκρουπ ή άλλοι παράγοντες;
Φταίνε τα γκρουπ γιατί δεν προσπαθούν να ξεπεράσουν τους άλλους παράγοντες, και οι άλλοι παράγοντες γιατί είναι άλλοι παράγοντες (γέλια)


Έχετε καθόλου επαφή με την ελληνική metal σκηνή;
Είμαστε πολύ καλοί φίλοι με ένα ελληνικό thrash metal συγκρότημα, τους Sadistic Noise. Μας αρέσουν πολύ, και ο μπασίστας τους είχε παίξει μαζί μας όταν εγώ (Alex) είχα σπάσει το χέρι μου.

Μεμονωμένα άτομα. Ας πούμε εγώ (Γιώργος) όταν άρχισα να παίζω μουσική έκανα παρέα μόνο με μεταλλάδες.

Υπάρχει κάτι πολύ ιδιαίτερο στα παιδιά που παίζουν metal σε σχέση με άλλους μουσικούς. Είναι πολύ αφοσιωμένοι και μας αρέσει αυτό.


Πιστεύετε πώς υπάρχουν άλλα ελληνικά συγκροτήματα, ανεξαρτήτως χώρου, πού έχουν τα φόντα να διακριθούν στο εξωτερικό;
Πολλά ελληνικά γκρουπ μπορούν να κάνουν κάτι στο εξωτερικό, αν το πάλευαν. Δεν το πιστεύουν όμως οι ίδιοι. Πάντως κάποια γκρουπ που μας αρέσουν είναι οι Deus Ex Machina, οι Speedbrakes, τέτοια πράγματα.


Θα δίνατε ποτέ συναυλίες μαζί με κάποιο heavy metal συγκρότημα;
Γιατί όχι;

Δεν γουστάρουμε τα pop metal συγκροτήματα, και υπάρχουν αρκετα στην Ελλάδα.

Τα σιχαινόμαστε. Το pop metal είναι σαράκι. Γουστάρουμε όμως την επιθετικότητα του thrash.

Πάντως άλλο το pop metal, και άλλο η pop σε κάποια άλλη φάση. Ας πούμε οι Faith No More είναι αρκετά poppy, αλλά μας αρέσουν. To pop metal όμως είναι σαν συνταγή.


Και τί δεν είναι συνταγή σήμερα...
Δεν έχεις και άδικο. Είναι όμως παλιά συνταγή, εμείς όμως προτιμάμε κάποιες πιο καινούριες συνταγές.

Κοίτα, αυτό που κάνουν οι Faith No More, ή οι Suicidal Tendencies που τους γουστάρουμε πολύ, περιέχουν κάποια τελείως προσωπικά στοιχεία, και ξεφεύγουν από τα στερεότυπα. Σήμερα μπαίνουν ευκολότερα διάφορα στοιχεία στη μουσική και συσπειρώνονται. Υπάρχουν γκρουπ όπως, λέμε τώρα οι Faith No More, που πήραν διαφορα στοιχεία, έφτιαξαν ένα προσωπικό στυλ και πέτυχαν. Παλιότερα τέτοια γκρουπ χάνοντανμ γιατί όλοι πίστευαν πώς είναι με το ένα πόδι εδώ και με το άλλο εκεί.


Ο Έλληνας δεν φημίζεται για το ανοιχτο μυαλό του. Μπορεί να δεχτεί το γεγονός ότι αυτά τα μουσικά φράγματα έχουν πλέον ξεπεραστεί;
Αν δεν ακούς κάτι καλό, εσύ χάνεις, και κανένας άλλος. Αν είσαι κολλημένος, αυτό το κόλλημα σου προσφέρει κάποια πράγματα, αλλά ταυτόχρονα σου στερεί κάποια άλλα. Η επιλογή είναι καθαρά προσωπική υπόθεση.

Πραγματικά. Εγώ πάντως έχω κάνει την δική μου επιλογή. Στο χέρι σας είναι να δεχτείτε αυτά που σας προσφέρουν οι Last Drive.