Σάββατο 25 Ιουλίου 2009

10 δίσκοι που δεν θα ξεχάσω να πάρω μαζί στις διακοπές

Ο Αύγουστος πλησιάζει και όλο και κάπου θα φύγουμε τρέχοντας οι περισσότεροι. Έτσι λοιπόν, συγκέντρωσα 10 δίσκους από την εγχώρια σκηνή που θα στριμωχτούν μέσα στην βαλίτσα μου. Πρόκειται για μία επιλογή από άλμπουμς που κυκλοφόρησαν τα τελευταία 4-5 χρόνια και που κατά την γνώμη μου ταιρίαζουν γάντι για την εποχή. Συνήθως παίρνω παραπάνω βέβαια, με αποτέλεσμα τα ρούχα μου να στριχμώνονται ενδιάμεσα σε cd, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.. Για πάμε λοιπόν.

Will O' The Wisp - A gift for your dreams (2007)

Η παρέα του Τ. Μπαρμπαγαλά (ex Λευκή Συμφωνία) το 2007 μεγαλούργησε. Prog/ψυχεδελική διάθεση, μουσική που σε συνεπαίρνει και σε ταξιδεύει εκεί που μόνο το Snow Goose των Camel έχει φτάσει. Ό,τι πρέπει.









Magic De Spell - Tέρμα το Διάλειμμα, 1981 - 1997 (2009)

Γιατί ο παλιός είναι αλλιώς. Η συλλογή αυτή κυκλοφόρησε πρόσφατα και όπως μαρτυρεί το όνομά της, καλύπτει τα πρώτα 16 χρόνια ζωής της μπάντας. Και την καλύτερή της δηλαδή. Οκ, μπορεί να λείπoυν κάποια κομμάτια, αλλά μικρό το κακό. Θες new wave? Θα βάλεις τα δύο πρώτα cd όπου εκεί θα βρεις τα καλύτερα τους κομμάτια... (Αnd) The Burned Puppet, Faces, Nightmare, Valse μέχρι και την live εκτελέση του Religion Uber Alles. Καλτ. Θες ελληνόφωνο, θα βάλεις το τρίτο cd... Όλγα, Nιψον Ανομήματα, Ο λύκος της ψυχής μου, Το ζεϊμπέκικο του ροκ, η διασκευή στο Μπαταρία. Mία μικρή ένστανση έχω, καθώς το booklet του cd το βρήκα λίγο φτωχό σε πληροφορίες κλπ.

Αλλά επειδή και ο νέος είναι ωραίος, καλό είναι να υπάρχει στην καβάτζα και το κομμάτι "Κλόουν" από το πρόσφατο τους άλμπουμ "Οκ Πατέρα", μιας και πρόκειται για μια εξαιρετική διασκευή στο (And) the burned puppet.

Last Drive - Heavy Liquid (2009)

E, τα έχουμε ξαναπεί πρόσφατα για αυτό εδώ το θαύμα. Get Off My World!!!!









Χερουβείμ - Κυτταρική Εξίσωση (2005)

Το πρώτο μισό αυτού του δίσκου περιέχει μάλλον τα πιο εθιστικά κομμάτια που βγήκαν από ελλήνοφωνο δίσκο τα τελευταία χρόνια. Το υπόλοιπο μισό είναι για πιο προσωπικά ταξίδια. Ό,τι πρέπει για εκείνο το σύντομο γαμημένο ηλιοβασίλεμα που θα λέγανε και οι ίδιοι.





Τhe Earthbound - Brotherhood of Dog (2004)

Βασικά και καταχείμωνο να είναι, αν βάλεις να παίζει το συγκεκριμένο άλμπουμ, το ξεχνάς αμέσως. Και μεταφέρεσαι νοερά σε κάποια λατινοαμερικάνικη παραλία. Ας πω για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν το συγκρότημα, ότι πρόκειται για την μουσική σύμπραξη του Alex K (Last Drive) με μέλη των Honeydive και Rockin’ Bones. Α! και να τους πω ότι το Enemy Song είναι απλώς το κομμάτι που ψάχνουν να ακούσουν!



Semen Of The Sun - Radio Adult: Slow Songs, Cheese and Wine (2008)

Η περσινή κυκλοφορία της Lab Records που τάραξε για τα καλά τα νερά της εγχώριας σκηνής. Ο δίσκος είναι ήδη κλασσικός. Grunge-ίζον Heavy rock, με πανκ και garage πινελιές. Ό,τι πρέπει για να το ακούτε στο αυτόκινητο ψάχνοντας εκείνη την έρημη παραλία. Ή μπορεί και όχι γιατί μπορεί "η γη να αρχίσει να γυρίζει ανάποδα". Όπως και να χει, μπορεί όλα τα φρούτα να σαπίζουν κάποτε, αλλά τούτο δω φαίνεται πώς όσο πιο πολύ ωριμάζει, τόσο καλύτερο γίνεται.



Released Anger - Faces Of Fate (2008)

Επειδή το καλοκαίρι η ζέστη δημιουργεί εκείνη την αίσθηση δυσφορίας και εξουθένωσης, κάπου πρέπει να βρεις λίγη ενέργεια για να πάρεις τα πάνω σου. Ε αυτή ακριβώς είναι η στιγμή που λίγο old school και τίμιο thrash metal θα σε ισιώσει. Και μετά θα μπορείς να εξουδετερώνεις μπύρες για όλο το υπόλοιπο βράδυ.




Nightstalker - Just A Burn (2005)

Καλοκαίρι χωρίς λίγο stoner rock δεν νοείται. Και πόσο μάλλον όταν αυτό είναι από τα καλύτερα που μπορείς να ακούσεις. Προσοχή μόνο, γιατί το κάψιμο που επιφέρει η ακρόαση του συγκεκριμένου δίσκου είναι μόνιμο!







Sigmatropic - Dark Outside (2007)

Έχει πλάκα, γιατί όταν πέρυσι είδα τον Άκη Μπογιατζή και την παρέα του να παίζουν live μέσα στο κατακαλόκαιρο, άρχισε να αστράπτει και να βρέχει. Όπως και αυτό το δροσερό συναίσθημα που δημιουργεί η μουσική των Sigmatropic δηλαδή. Οι εξαιρετικά δουλεμένες συνθέσεις, τα αισθαντικά φωνητικά της Άννας, οι ενδιαφέρουσες συμμετοχές από μέλη αρκετά γνωστών ονομάτων (Nick Cave & The Bad Seeds, Walkabouts, Willard Grant Conspiracy και Giant Sand) είναι απλώς πολύ φτωχά λόγια και αδυνατούν να περιγράψουν την ατμόσφαιρα του δίσκου.

Tσοπάνα Rave - III (2004)

Νομίζω ότι είναι το συγκρότημα για όλα τα γούστα. Δηλαδή ακόμα και η παρέα να έχει από ροκάδες μέχρι σκυλάδες και γκοθάδες, δεν υπάρχει κάποιος που να μην ακούσει πχ το Σβούρα και να μην του αρέσει. Ή να μην χαβαλεδιάσει με τους στίχους του Συγγνώμη και του Ωραία Μέρα. Ή να μην θυμηθεί εκείνη την παλιά τραγουδίστρια που πρωτο-ερμήνευσε το Κυπελλάκι του Λάκη. Και στην τελική, το ΙΙΙ έχει και dvd που θες δεν θες, άμα το δεις γίνεσαι μέγα - φαν των Τσοπάνων με την τρελαμάρα που κουβαλάνε.

3 σχόλια:

το φονικο κουνελι είπε...

Ομολογώ πως ντρέπομαι για λογαριασμό μου. Κανέναν απο τους 10 δίσκους που αναφέρεις δε τον έχω ακούσει!!! *ντροπιασμένο εμότικον"

Αλλά, για δες, αυτά που λες για τους Sigmatropic και τη βροχή μέσα στο κατακαλόκαιρο πέρισυ καατι μου θυμίζουν...! ;)

panagiotis είπε...

Ποτέ δεν είναι αργά όμως! το νέο Last Drive ειδικά πρέπει να το ακούσεις!

Όσο για την βροχή πέρισυ... μαζί την φάγαμε!

το φονικο κουνελι είπε...

Εγώ έφυγα νωρίτερα απο σένα, χαχα!

Γενικά, ωραίο μπλογκ έχεις εδώ, μου είπε ο outlaw γι' αυτό, πολλές καλές μουσικές προτάσεις, θα το τσεκάρω για νέα ακούσματα ;)